Παρέλειψα να σου πω πως -απ' ό, τι λένε, δηλαδή- η Κοίλη Οδός ήτανε κάτι σαν την Κυψέλη.
Κι έτσι κοίλη ανάμεσα σε τρεις λόφους, μάζευε τα απόνερα της ημέρας.
Ζευγάρια που τσακώνονται και τηγανίλα και παιδιά που πέφτουν για ύπνο την ίδια ώρα.
Το πλήθος μοιραζόταν τις αναπνοές του περίπου ερασμιακά -απ' ό, τι λένε, δηλαδή-, τα πόδια του ενός στην αυλή του άλλου.
Θέλω να πω, αυτή η υπέρταση δεν γεννήθηκε για 'μας. Απλώς εδώ εκβάλλει.
Υ.Γ.: Πιο αριστερά, όπως κοιτούσαμε, έθαψα μια μέρα το σκύλο της γειτόνισσας. Τον έφερε κλεισμένο σε μαύρη, πλαστική σακούλα, κι εγώ άνοιξα ένα ρηχό λάκκο με το τσαπάκι της κηπουρικής. Δεν ξέρω τι με πείραξε πιο πολύ: ο θάνατος του σκύλου ή η ανεπάρκεια των εργαλείων μου;
link για την έμπνευση
Κι έτσι κοίλη ανάμεσα σε τρεις λόφους, μάζευε τα απόνερα της ημέρας.
Ζευγάρια που τσακώνονται και τηγανίλα και παιδιά που πέφτουν για ύπνο την ίδια ώρα.
Το πλήθος μοιραζόταν τις αναπνοές του περίπου ερασμιακά -απ' ό, τι λένε, δηλαδή-, τα πόδια του ενός στην αυλή του άλλου.
Θέλω να πω, αυτή η υπέρταση δεν γεννήθηκε για 'μας. Απλώς εδώ εκβάλλει.
Υ.Γ.: Πιο αριστερά, όπως κοιτούσαμε, έθαψα μια μέρα το σκύλο της γειτόνισσας. Τον έφερε κλεισμένο σε μαύρη, πλαστική σακούλα, κι εγώ άνοιξα ένα ρηχό λάκκο με το τσαπάκι της κηπουρικής. Δεν ξέρω τι με πείραξε πιο πολύ: ο θάνατος του σκύλου ή η ανεπάρκεια των εργαλείων μου;
link για την έμπνευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου